Opis
Od 23 lat obserwuje plac przy Kieleckim Centrum Kultury. Pogodzony z rolą nienadążającej za trendami atrakcji turystycznej nie zapomina, że dla wielu z Was wciąż stanowi nienaruszalną tkankę miasta. Pomimo ponurego usposobienia i introwertycznej osobowości zdaje się wyczekiwać zamieszania wokół własnej osoby w ostatni tydzień września. Nigdy by nie pomyślał, że to właśnie w Kielcach, od 21 lat zupełnie obcy mu ludzie będą celebrować rocznicę jego śmierci. Tak się jednak dzieje i dziać się będzie w przyszłości. W jedynej słusznej formie – poprzez muzykę z improwizacją w nagłówku.
Rozpoczniemy niecodziennym projektem muzyczno-teatralnym „Nim wstanie dzień” dedykowanym pamięci Krzysztofa Komedy. Dzień później udowodnimy Państwu, że jazz nie wybiera się na emeryturę. Precyzując, udowodni to Skalpel (elektroniczny duet będący jedną z głównych marek eksportowych Polski. W odsłonie festiwalowej rzecz jasna, z live bandem) oraz kwartet Yazz Ahmed, czołowej trębaczki nowego pokolenia w Europie.
Weekendowe zamieszanie rozpocznie Mistrz. Człowiek, bez którego polski jazz byłby w zupełnie innym miejscu. Kwartet Ptaszyna nie wymaga rekomendacji, nie oszukujmy się. Chwilę później skutek wymarzonej dla słuchaczy współpracy Doroty Miśkiewicz i Toninho Horty, ikony brazylijskiej bossanovy.
Niedzielne emocje napędzi trio Włodka Pawlika, kielczanina – szanowanego w każdym zakątku kuli ziemskiej. Na finał oktet Marka Pospieszalskiego, dla wielu najistotniejszy dla polskiego jazzu projekt ostatnich lat.
Program
21 września / Duża Scena KCK
19.00 Piotr Domagała Trio & Kinga Rataj – JAZZFADO. Projekcja filmu „Lokator” Alfreda Hitchcocka z muzyką na żywo
22 września / Duża Scena KCK
19.00 Skalpel
20.30 Yazz Ahmed Quartet
23 września / Duża Scena KCK
18.00 Jan Ptaszyn Wróblewski Quartet
20.00 Dorota Miśkiewicz & Toninho Horta
24 września / Duża Scena KCK
18.00 Włodek Pawlik Trio
20.00 Marek Pospieszalski
Projekcja filmu
Piotr Domagała Trio & Kinga Rataj – JAZZFADO. Projekcja filmu „Lokator” Alfreda Hitchcocka z muzyką na żywo
Londyn, początek XX wieku. Po mieście grasuje seryjny morderca, który co wtorek zabija młode, jasnowłose kobiety. Tymczasem do domu Państwa Bunting przybywa tajemniczy mężczyzna, szukający pokoju do wynajęcia.
„Lokator” jest jednym z pierwszych filmów Alfreda Hitchcocka, w którym zdecydowanie daje znać o sobie jego kunszt reżyserski. Za pomocą prostych środków potrafił stworzyć przejmującą atmosferę nadchodzącego nieszczęścia oraz błyskotliwie ukazać środowisko londyńskich warstw niższych.
Piotr Domagała – gitarzysta jazzowy urodzony w Kielcach. Twórca oryginalnych projektów muzycznych z pogranicza jazzu, muzyki współczesnej oraz folku. Laureat mistrzowskich konkursów gitarowych. W swoim dorobku ma cztery autorskie płyty wysoko ocenione przez publiczność i krytykę. Swoją muzykę
prezentował na wielu europejskich (Niemcy, Wielka Brytania, Austria,
Słowacja, Francja) i polskich scenach muzycznych. Wykładowca na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach.
Kinga Rataj – śpiew
Piotr Domagała – gitary
Adam Kawończyk – trąbka
Oleg Dyyak – instrumenty perkusyjne, akordeon
Artyści
Skalpel od lat łączą inspirację lokalną jazzową tradycją z fascynacją możliwościami muzyki elektronicznej. Pierwsze dwa wydawnictwa duetu: „Skalpel” i „Konfusion” nagrane dla wytwórni Ninja Tune, zaowocowały znakomitymi recenzjami w prestiżowych tytułach muzycznych: od NME, przez Pitchfork, The Wire po DJ Magazine i koncertami na całym świecie. Płyty z katalogu Ninja Tune zaliczane są dziś do klasyki jazztroniki, zaś kolejne „Transit”(2014) i „Highlight” (2020) to aktualizują i modyfikują unikalne analogowo-cyfrowe brzmienie duetu. Albumy Skalpela trafiały na polską listę bestsellerów Olis, zaś winylowe edycje wykupują kolekcjonerzy z najdalszych zakątków globu. W serwisach cyfrowych ich utwory mają miliony odsłuchów na całym świecie. Laureaci takich nagród jak Paszport Polityki, Człowiek ze Złotym Uchem, Wrocławska Nagroda Artystyczna. Wyróżnieni nominacjami do Fryderyka jak i BBC Gilles Peterson Award.
W ramach festiwalu duet wystąpi u boku live bandu w składzie: Igor Pudło – elektronika, Marcin Cichy – elektronika, Rafał Dutkiewicz – perkusja, Piotr Rakowski – wibrafon, Damian Kostka – kontrabas
W ciągu ostatniej dekady Yazz Ahmed skrupulatnie pracowała nad przynależnością do grona tych, którzy zmieniają reguły gry w jazzie. Wywodząca się z Bahrajnu trębaczka z powodzeniem wkomponowała się w multikulturowe środowisko artystyczne na Wyspach, którego reprezentanci rządzą się nieprzeciętną kreatywnością i mają naturalną potrzebę tworzenia poprzeplatanych gatunków muzycznych, którego efektu nie sposób łatwo zaszufladkować.
Jej rozpoznawalność nabrała tempa w 2017 za sprawą albumu La Saboteuse, zgodnie uznawanego za jedną z najważniejszych płyt jazzowych tamtego okresu. Brytyjski miesięcznik The Wire nadał mu tytuł „Jazz Album of the Year”, a popularny serwis Bandcamp skwalifikował ją jako jeden z dwudziestu najważniejszych longplejów 2017 roku.
Słuchacze wielokrotnie odwoływali się skojarzeniami do jednego z najważniejszych etapów muzycznych Milesa z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych (‘Bitches Brew’, ‘In a Silent way’).
Pozycję Yazz umocniła płyta Polyhymnia, która powieliła pochlebstwa dotyczące poprzedniego albumu. Na początku 2020 roku kultowy Downbeat Magazine określił Artystkę jako jedną z 25 muzyków, którzy ukształtują charakterystykę jazzu w kolejnej dekadzie.
Yazz Ahmed Quartet: Yazz Ahmed : trąbka, Ralph Wyld : wibrafon, David Manington : bass, Martin France : perkusja
Historia polskiego jazzu nierozerwalnie związana jest z jego osobą. Na jego autorskiej audycji pt. ‘Trzy kwadranse jazzu’ w Radiowej Trójce, wychowały się całe pokolenia miłośników jazzu. Jan Ptaszyn Wróblewski urodził się w Kaliszu, a działalność muzyczną rozpoczął w czasie studiów w Poznaniu (Politechnika Poznańska) w zorganizowanym przez siebie Kwintecie, którego członkiem był m.in. ceniony Jerzy Milian. Równolegle pracował w Modernistach” Andrzeja Kurylewicza. W 1956r. rozpoczął współpracę grając na saksofonie barytonowym i klarnecie z Sekstetem Krzysztofa Komedy. W tym samym roku, grupa wystąpiła na Festiwalu Muzyki Jazzowej w Sopocie. W 1958r. jako pierwszy polski jazzman został wybrany do międzynarodowej orkiestry(przez amerykańskiego promotora jazzu George’a Weina), która wystąpiła na Newport Jazz Festival. Z początkiem lat 60-tych współpracował z Kwintetem Andrzeja Kurylewicza. Prowadził własne zespoły: Kwintet Poznański (1958-59), Jazz Outsiders (1960-61), Polish Jazz Quartet (1963-66), Studio Jazzowe Polskiego Radia(1968-77), SPPT Chałturnik (1970- 77), Mainstream (1973-77), Grand Standard Orchestra, Liga 13 Dżentelmenów, Four, SOS, Made in Poland, a następnie Kwartety, z których jeden nazwał Czwartetem.
Wspólnie z Jarkiem Śmietaną utworzył zespół Sounds. Później pojawił się również Sextet, który istnieje do dnia dzisiejszego. Uwikłany w liczne swoje zespoły i muzyczne projekty, zawsze znajdował czas na pracę z innymi: Poznańską Piętnastką Radiową Zygmunta Mahlika, belgijską orkiestrą BRT, Studiem M-2Bogusława Klimczuka, Big Bandem Wrocław, Orkiestrą PRi TV Andrzeja Trzaskowskiego, niemiecką orkiestrą NDR. Jest jednym z pierwszych polskich muzyków jazzowych, którzy znaleźli się w „Encyklopedia of Jazz” Leonarda Feathera.
Jan Ptaszyn Wróblewski – tenor sax, Wojciech Niedziela – piano, Andrzej Święs – bass, Marcin Jahr – drums
Muzyka brazylijska fascynuje Dorotę Miśkiewicz od zawsze. Przejawem tej sympatii jest m.in. wydana w 2008 roku płyta “Caminho”, której koloryt podkreśla południowe podejście do rytmu, nie tylko w sambach i bossanovach, ale i utworach zakorzenionych w jazzie.
Kilkanaście lat po wydaniu „Caminho” Dorota ponownie wyruszyła na południe. Tym razem dosłownie. Pojechała do Rio de Janeiro, gdzie nagrała płytę z ikoną bossanovy, jednym z największych wirtuozów gitary na świecie, Toninho Horta. Inspirację stylem jego gry podkreślał niejednokrotnie Pat Metheny, z którym Horta współpracował w latach 80. Zachwytów nie szczędzili mu także współpracujący z nim przez lata Milton Nascimento, A.C. Jobim, Wayne Shorter, Herbie Hancock czy Keith Jarrett.
W mieście wiecznego słońca, podczas tygodniowej sesji nagraniowej z udziałem brazylisjkich muzyków Dorota i Toninho stworzyli wyjątkowy materiał, który ukaże się na płycie w 2023 roku. Złożyły się na niego najpiękniejsze piosenki należące do kanonu muzyki brazylijskiej, w tym kompozycje Toninho Horta. Jak przystało na muzykę, której emocjonalny wachlarz rozpościera się od śmiechu do łez – będą to zarówno pogodne piosenki, wyczarowujące obraz słonecznej plaży, jak i utwory bardziej poetyckie, naznaczone typową dla bossanovy tęsknotą i melancholią.
Niespodzianką będą także nowe interpretacje autorskich piosenek Doroty pochodzących z płyty „Caminho”.
Dorota Miśkiewicz – śpiew, Tonin ho Horta – gitara, Michael Pipoquinha – bas, Bodek Janke – perkusja
Włodek Pawlik (ur. 1958) – pianista i kompozytor, laureat nagrody Grammy 2014 za płytę „Night In Calisia”. Jest to pierwsza i jedyna w historii nagroda Grammy dla polskiego jazzu. Jest absolwentem klasy fortepianu prof. Barbary Hesse-Bukowskiej w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Ukończył też studia na wydziale jazzowym Hochschule für Musik w Hamburgu. W 2007 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie Muzycznym im. F. Chopina, gdzie aktualnie prowadzi wykłady z improwizacji. W jego dorobku znajduje kilkadziesiąt autorskich płyt, szereg dzieł muzyki filmowej, teatralnej, kompozycji orkiestrowych, muzyka do baletu, opera, kantata, dwa koncerty fortepianowe, utwory wokalne. Cechą charakterystyczną twórczości Pawlika jest wyjątkowa łatwość i naturalność, z jaką porusza się w swojej twórczości posługując się różnorodnymi technikami w komponowaniu muzyki.
Włodek Pawlik – fortepian, Damian Kostka – kontrabas, Adam Zagórski – perkusja
Oktet Marka Pospieszalskiego to plejada polskich muzyków sceny jazzowej i niezależnej pokolenia 80/90. Każdy z nich jest wielką indywidualnością i prowadzi własne projekty. Jako stypendysta Ministra Kultury, Pospieszalski stworzył monumentalne dzieło upamiętniając twórczość polskich kompozytorów XXw. Niemal dwugodzinny album przynosi utwory inspirowane dwudziestowiecznymi kompozycjami, które zostały ubrane w nowoczesne szaty muzyki improwizowanej, klubowej a nawet soundartu. Materiał został wydany w portugalskim Clean Feed, który jest jedną z najważniejszych w Europie wytwórni prezentujących muzykę jazzową i improwizowaną. Projekt spotkał się ze znakomitym przyjęciem. Z uznaniem pisały o nim media krajowe (m. in. Newsweek, Jazz Forum, Ruch Muzyczny, Polifonia) jak i zagraniczne (m. in. New York City Jazz Record, Bandcamp Daily, Jazz.Pt, Salt Penauts, The Whole Note, Jazz’nMore, Le Soir). Niedawno doczekał się kontynuacji. Na zamówienie krakowskiego Sacrum Profanum, jednego z najważniejszych festiwali muzyki współczesnej w kraju, Pospieszalski stworzył tym razem impresje nawiązujące do twórczości polskich kompozytorek XX w. Premiera albumu odbyła się w czerwcu 2023 roku.
Marek Pospieszalski saksofony, klarnety, flet, magnetofon szpulowy, Piotr Chęcki saksofon tenorowy, Tomasz Dąbrowski trąbka, Tomasz Sroczyński altówka, Szymon Mika gitary, Grzegorz Tarwid fortepian, Max Mucha kontrabas, Qba Janicki perkusja, soundboard.