„Na pięterku w Ziemiańskiej” to druga premiera seniorsko-dorosłego zespołu teatralnego Teatr bez Suflera, działającego przy Kieleckim Centrum Kultury. Dzięki wierszom Juliana Tuwima aktorzy Teatru bez Suflera przywołają eleganckie, kolorowe, stylowe czasy XX-lecia międzywojennego.
W spektaklu usłyszymy kilkanaście utworów Tuwima. Wybrane skrupulatnie przez autorkę scenariusza i reżyserkę Jolantę Kęćko, są idealną miksturą, która pomoże nam na nowo, przy nadchodzącej wiośnie, przypomnieć sobie urodę życia i poczuć wdzięczność za to, co zostało nam dane.
Zobaczymy odcienie miłości, tej romantycznej, z emocjami i porywami serca i tej już stabilnej, wieloletniej, przypieczętowanej w urzędzie czy kościele. Przyjrzymy się uczuciom, zalotom, westchnięciom, romantyczności sprzed stu lat. Poczujemy nostalgię, radość, smak i zapach życia, pełnego sielankowych obrazków, śpiewu ptaków czy zapachu bzu. – Co zrobić z okruchami młodości? Rozsypać, czy pozbierać jak najcenniejsze skarby? Czy przeszłość budzi radość, czy raczej myślimy o niej z rozrzewnieniem? – pyta retorycznie aktorka Jolanta Kęćko. Nie zabraknie Tuwimowskich hitów. Uslyszymy „Colloquium niedzielne na ulicy”, poznamy losy miłości miejscowej idiotki i tutejszego kretyna, poznamy powód jednodniowej wycieczki do Tomaszowa i dowiemy się dlaczego warto by było powtarzać nie naukę w klasie, a życie.
Przedwojenny styl scenografii i kostiumów jest dziełem zespołu. Siedmioosobowa ekipa zaprosi widzów do kawiarni z okrągłymi stolikami, kwiatami w wazonach, srebrnymi łyżeczkami i porcelanowymi filiżankami. Wspaniałe suknie, idealne nakrycia głowy, wachlarze, kwiaty, serwetki pozwolą poczuć się jak 100 lat temu.
Spektakl nosi tytuł „Na pięterku w Ziemiańskiej”. Cukiernio-kawiarnia na ul. Mazowieckiej w Warszawie była sercem życia kulturalno-artystycznego międzywojennej Warszawy. Literaci, malarze, dziennikarze, działacze gromadzili się przy wybranych przez siebie stolikach. Dyskutowali, pili małą czarną lub jej pół, nie stronili także od napojów procentowych. Jeden ze stolików był ulubionym miejscem Juliana Tuwima i poetów grupy Skamander. Znajdował się na antresoli, czyli pięterku.
Wstęp wolny.